dinsdag 24 juli -
Riders on the Storm
De weg naar Milford Sound heeft allerlei prachtige stops maar daar wilden we vandaag geen gebruik van maken, gezien de tijd dat het nog daglicht zou zijn. We herinnerden ons Jan-Marc’s ervaring maar al te goed. Daarnaast was er slechts tot een beperkte hoogte zicht op de majestueuze bergwanden omdat de bewolking erg laag hing.
Vlak voor de Homer Tunnel (als je flink geklommen hebt), kwamen we in de sneeuw terecht. De Homer Tunnel is op zich ook een ervaring want er is aan het begin een “passing bay” en we moesten een paar meter terug om hier te wachten tot de ons tegemoetkomende auto ons gepasseerd was. De enige manier waarop je elkaar ziet in deze aardedonkere tunnel is aan de lichten.
Bij de Milford Sound Lodge was nog plek voor ons (dat wisten we omdat men vanuit het Te Anau Information Centre geďnformeerd had) en we mochten ergens een plekje rondom de lodge zoeken bij een stroomaansluitingspunt. We vonden er een niet al te ver van de douches en toiletten, maar toen we net “bivak gemaakt” hadden (term waarmee Jamie en Nikki ook weten dat de gordijnen naar beneden moeten, dakluik open, verwarming aan, spullen versjouwd die tijdens het rijden op een van de bedden liggen), kwam Rob erachter dat er ook een plek naast het gebouw was geweest. Marileen was al aan het koken dus besloten we maar te blijven staan.
Na het eten speelden we een spelletje Catan waarbij Nikki net niet wist te winnen. Ondertussen was rondom ons de storm losgebarsten en we twijfelden of we alsnog dichter bij het gebouw zouden gaan staan in de hoop op wat meer beschutting. Uiteindelijk deden we het niet, maar in bed liggend vroeg je je toch af of dat schudden nu kwam doordat een van de kinderen zich omdraaide of niet.
Vlak voor de Homer Tunnel (als je flink geklommen hebt), kwamen we in de sneeuw terecht. De Homer Tunnel is op zich ook een ervaring want er is aan het begin een “passing bay” en we moesten een paar meter terug om hier te wachten tot de ons tegemoetkomende auto ons gepasseerd was. De enige manier waarop je elkaar ziet in deze aardedonkere tunnel is aan de lichten.
Bij de Milford Sound Lodge was nog plek voor ons (dat wisten we omdat men vanuit het Te Anau Information Centre geďnformeerd had) en we mochten ergens een plekje rondom de lodge zoeken bij een stroomaansluitingspunt. We vonden er een niet al te ver van de douches en toiletten, maar toen we net “bivak gemaakt” hadden (term waarmee Jamie en Nikki ook weten dat de gordijnen naar beneden moeten, dakluik open, verwarming aan, spullen versjouwd die tijdens het rijden op een van de bedden liggen), kwam Rob erachter dat er ook een plek naast het gebouw was geweest. Marileen was al aan het koken dus besloten we maar te blijven staan.
Na het eten speelden we een spelletje Catan waarbij Nikki net niet wist te winnen. Ondertussen was rondom ons de storm losgebarsten en we twijfelden of we alsnog dichter bij het gebouw zouden gaan staan in de hoop op wat meer beschutting. Uiteindelijk deden we het niet, maar in bed liggend vroeg je je toch af of dat schudden nu kwam doordat een van de kinderen zich omdraaide of niet.
