dinsdag 24 juli -
En Als Je Dan Niet Rijden Kan, Dan Vervoer Ik Je
Vandaag was weer een fikse taak voor onze chauffeur Rob. Eerst deden we nog snel de boodschappen, waarbij we weer kennismaakten met een typische NZ zoetigheid: een staaf zacht drop, omwikkeld met een dun laagje chocola. Voor wie nu vol afgrijzen probeert zich dit voor te stellen, hebben we alleen maar de suggestie om het toch eens te proberen.
Na de traditionele moccha’s, begonnen we aan onze rit naar Milford Sound, een kleine 300 km. Dat lijkt goed te doen op een halve dag, maar dat werkt in NZ iets anders. Hier zijn het (vrijwel) allemaal wat wij provinciale wegen noemen (wel wat breder, en beter uitgerust over het algemeen), waar je maximaal 100 mag, en met een campervan 90. Die snelheid haal je natuurlijk in bergachtig gebied niet gauw want het draait en slingert omhoog en omlaag.
Eerst reden we langs de oever van Lake Wakatipu, met de Remarkables aan de andere kant. Dit was een indrukwekkend gezicht. Hierna kwam een lang stuk westwaarts dat veel opener was en toen bleek hoeveel wind er stond.
In Te Anau informeerden we naar de weersverwachting voor morgen en overmorgen. Toen bleek dat beide dagen niet best zouden zijn, besloten we donderdag niet te varen op de Doubtful Sound omdat je die toch eigenlijk wel met redelijk weer moet zien. In plaats daarvan kozen we voor een Nature Encounter Cruise met Red Boat Cruises in de Milford Sound voor morgen. Wandelen zou dan in ieder geval uitgesloten zijn.
Nadat Marileen nog even de hardheid van het wegdek voor het Information Centre had uitgetest (gelukkig zag niemand dat) en we getankt hadden om de 120 km naar Milford Sound te kunnen afleggen, werd de heenreis ingezet. Onderweg kwamen we de ene bus na de andere tegen die terugkwamen van hun trip.
Na de traditionele moccha’s, begonnen we aan onze rit naar Milford Sound, een kleine 300 km. Dat lijkt goed te doen op een halve dag, maar dat werkt in NZ iets anders. Hier zijn het (vrijwel) allemaal wat wij provinciale wegen noemen (wel wat breder, en beter uitgerust over het algemeen), waar je maximaal 100 mag, en met een campervan 90. Die snelheid haal je natuurlijk in bergachtig gebied niet gauw want het draait en slingert omhoog en omlaag.
Eerst reden we langs de oever van Lake Wakatipu, met de Remarkables aan de andere kant. Dit was een indrukwekkend gezicht. Hierna kwam een lang stuk westwaarts dat veel opener was en toen bleek hoeveel wind er stond.
In Te Anau informeerden we naar de weersverwachting voor morgen en overmorgen. Toen bleek dat beide dagen niet best zouden zijn, besloten we donderdag niet te varen op de Doubtful Sound omdat je die toch eigenlijk wel met redelijk weer moet zien. In plaats daarvan kozen we voor een Nature Encounter Cruise met Red Boat Cruises in de Milford Sound voor morgen. Wandelen zou dan in ieder geval uitgesloten zijn.
Nadat Marileen nog even de hardheid van het wegdek voor het Information Centre had uitgetest (gelukkig zag niemand dat) en we getankt hadden om de 120 km naar Milford Sound te kunnen afleggen, werd de heenreis ingezet. Onderweg kwamen we de ene bus na de andere tegen die terugkwamen van hun trip.
