vrijdag 13 juli -
Romeo, where art thou?
De lunch werd vroeg naar binnen gewerkt, en na een begin gemaakt te hebben met de camper wat op orde brengen voor de reis naar het zuidereiland en het beddegoed bij Mary in de wasmachine gegooid te hebben, begonnen we aan onze middagactiviteit.
De drie meiden riepen natuurlijk al onophoudelijk dat ze wilden zwemmen en dat zijn ze gaan doen, vergezeld van Paul en Mary. Het zwembad was een grote hit, en de golven waren zo hoog ....!
Rob en Marileen wilden graag gaan kijken in Stratford, een plaatsje een half uur ten zuiden van New Plymouth. Alle straatnamen hier zijn gebaseerd op karakters van Shakespeare's plays (Prospero Place, King Edward Terrace) maar het meest bijzondere is het klokkenspel dat het enige in NZ is maar ook enig in zijn soort is. Om 10.00, 13.00 en 15.00 begint er namelijk nadat de klok de tijd geslagen heeft een speciaal schouwspel. In de toren gaan op verschillende punten luiken open waar poppen naar buiten komen terwijl uit de luidsprekers passende passages uit Romeo and Juliet klinken. Heel leuk om te zien en zeer apart.
Ons bezoek aan Stratford begon al bijzonder omdat we naast het Multi-Sports Centre parkeerden waar een wedstrijd gespeeld werd. Toen we gingen kijken om welke sport het ging, bleek het een jeugdhockeywedstrijd te zijn. Leuk om te zien (veel flatsen en weinig pushes, voor de kenners) en Rob was vooral onder de indruk van de twee fluitisten. Als ze in Nederland eens zo konden scheidsrechteren... We kregen meteen in de gaten waarom er stemmen in de Taranaki regio opgaan om de supporters "aan te pakken": er werd fanatiek geroepen en bij een goal ging er een toeter en een ratel af. Nu snapten we het artikel in de North Taranaki Midweek beter: Crackdown coming: Parents' Behaviour on Sideline Worry Major Codes.
Bij terugkomst hebben we de reisversie van Catan (ja, die bestaat ook!) met Paul gespeeld. Gelukkig kreeg Nikki steun van Liam toen die thuiskwam van het spelen bij zijn vriendje al werd daarvoor Rob steeds gespaard waar het de rover betrof.
De drie meiden riepen natuurlijk al onophoudelijk dat ze wilden zwemmen en dat zijn ze gaan doen, vergezeld van Paul en Mary. Het zwembad was een grote hit, en de golven waren zo hoog ....!
Rob en Marileen wilden graag gaan kijken in Stratford, een plaatsje een half uur ten zuiden van New Plymouth. Alle straatnamen hier zijn gebaseerd op karakters van Shakespeare's plays (Prospero Place, King Edward Terrace) maar het meest bijzondere is het klokkenspel dat het enige in NZ is maar ook enig in zijn soort is. Om 10.00, 13.00 en 15.00 begint er namelijk nadat de klok de tijd geslagen heeft een speciaal schouwspel. In de toren gaan op verschillende punten luiken open waar poppen naar buiten komen terwijl uit de luidsprekers passende passages uit Romeo and Juliet klinken. Heel leuk om te zien en zeer apart.
Ons bezoek aan Stratford begon al bijzonder omdat we naast het Multi-Sports Centre parkeerden waar een wedstrijd gespeeld werd. Toen we gingen kijken om welke sport het ging, bleek het een jeugdhockeywedstrijd te zijn. Leuk om te zien (veel flatsen en weinig pushes, voor de kenners) en Rob was vooral onder de indruk van de twee fluitisten. Als ze in Nederland eens zo konden scheidsrechteren... We kregen meteen in de gaten waarom er stemmen in de Taranaki regio opgaan om de supporters "aan te pakken": er werd fanatiek geroepen en bij een goal ging er een toeter en een ratel af. Nu snapten we het artikel in de North Taranaki Midweek beter: Crackdown coming: Parents' Behaviour on Sideline Worry Major Codes.
Bij terugkomst hebben we de reisversie van Catan (ja, die bestaat ook!) met Paul gespeeld. Gelukkig kreeg Nikki steun van Liam toen die thuiskwam van het spelen bij zijn vriendje al werd daarvoor Rob steeds gespaard waar het de rover betrof.
