Voordat we Hokitika verlieten, wilde Rob natuurlijk nog even kijken bij de scenic lookout, het oude havenhoofd, (stel dat je een Kodak moment voorbij laat gaan!). Een beetje vreemd keek hij toch wel naar beneden toen de camper ineens ging rijden: Jamie zou toch niet een stoel opgeschoven zijn? Maar Marileen had de stoute schoenen aangetrokken en heeft dus nu ook officieel onze camper bestuurd.
De route naar Franz Jozef Glacier was vanzelfsprekend was vanzelfsprekend mooi maar toch misten zowel Jamie als Marileen een flink stuk. Gezellig voor Rob, die dacht dat Nikki ook sliep, maar die was bezig met haar DS en haar zeer geliefde MP3-speler.
Bij Franz Jozef reden we direct naar de gletsjer. Een kort pad voerde vanaf de parkeerplaats flink steil omhoog waar je een goed zicht had op de gletsjer van een afstand. De informatieborden gaven interessante info over het hoe en waarom van gletsjers, en vooral hoe de Franz Josef Glacier er in de loop der tijden uit heeft gezien qua grootte.
Hierna reden we snel naar het plaatsje Franz Josef Glacier in de hoop dat we nog een voorstelling van een Helimax film, getiteld Flowing West konden zien. Dat kon nog om precies 17.00, en we hadden het hele theater voor onszelf. Ideaal als je wat wilt uitleggen in het Nederlands.
In het vallende duister reden we snel naar Fox Glacier waar we een camping uitgekozen hadden net buiten het plaatsje. Uniek was wel dat we hier voor het eerst konden gebruik maken van Wireless Internet. Helaas waren we de nodige tijd kwijt met het bestuderen van de weersvoorspellingen want het was eigenlijk een uitgelezen kans om nieuwe foto’s toe te voegen aan onze verslagen. Probleem bij de meeste internetcafé’s is namelijk dat men je geen USB-stick laat gebruiken (als er al een aansluiting voor op de soms vrij historische computers zit). Maar we blijven eraan werken.