zaterdag 4 augustus -
The Things We Do For Departure
Na onze check-in wilden we maar meteen naar de gate gaan. We hadden al bij de customs-vertegenwoordigers geinformeerd of onze honey-crunchbars wel toegestaan waren, dus dachten nu aan alles gedacht te hebben.
Wrong! We mochten het land niet uit!
Na uitleg van de douanebeambte begrepen we dat we vergeten waren om onze departure charge aan te schaffen. Een split second speelde de gedachte om dit niet te doen natuurlijk door ons hoofd. Maar, zoals Nikki al een paar keer heeft gezegd, het is fijn om je familie en vrienden weer te kunnen zien!
Dus in de rij bij de Bank of New Zealand en na het betalen van 50 dollar kregen we onze gele stickers en mochten we dan toch echt vertrekken.
Dachten we! Wrong again!!
Toen we namelijk de paspoortcontrole naderden, zagen we al dat het papierwerk nog niet ten einde was. We moesten nog departure cards invullen. Interessante vragen natuurlijk zoals het opgeven van je adres in NZ ("Kea Campers", vonden wij wel een gepast antwoord) en het beroep van Jamie en Nikki.
Daarna had Marileen het geluk nog een ijverige beambte te hebben die niet alleen het kind dat met haar door de controle liep wilde zien (Jamie) maar ook degene die met Rob meeliep (Nikki). Dus moest Nicola (zoals hij haar noemde) er ook bij komen staan, haar gezicht laten zien, en gelukkig was het voldoende toen zijn collega zei dat hij haar boarding card bij Rob al gecheckt had. De Kiwi's zijn wel heel zuinig op hun visitors!
Wrong! We mochten het land niet uit!
Na uitleg van de douanebeambte begrepen we dat we vergeten waren om onze departure charge aan te schaffen. Een split second speelde de gedachte om dit niet te doen natuurlijk door ons hoofd. Maar, zoals Nikki al een paar keer heeft gezegd, het is fijn om je familie en vrienden weer te kunnen zien!
Dus in de rij bij de Bank of New Zealand en na het betalen van 50 dollar kregen we onze gele stickers en mochten we dan toch echt vertrekken.
Dachten we! Wrong again!!
Toen we namelijk de paspoortcontrole naderden, zagen we al dat het papierwerk nog niet ten einde was. We moesten nog departure cards invullen. Interessante vragen natuurlijk zoals het opgeven van je adres in NZ ("Kea Campers", vonden wij wel een gepast antwoord) en het beroep van Jamie en Nikki.
Daarna had Marileen het geluk nog een ijverige beambte te hebben die niet alleen het kind dat met haar door de controle liep wilde zien (Jamie) maar ook degene die met Rob meeliep (Nikki). Dus moest Nicola (zoals hij haar noemde) er ook bij komen staan, haar gezicht laten zien, en gelukkig was het voldoende toen zijn collega zei dat hij haar boarding card bij Rob al gecheckt had. De Kiwi's zijn wel heel zuinig op hun visitors!
