donderdag 5 juli -
Water/Toilets (1/2)
Vanmorgen maakten we kennis met het echte jetlag-effect: Jamie en Nikki kwamen melden dat ze echt niet meer konden slapen om …… 4.15 a.m.! Gelukkig lukte het om de dametjes nog onder de dekbedden te stoppen, en hebben ze nog wat slaap meegepikt; alleen Marileen niet meer, maar die rijdt toch niet!
Om 8.15 stonden we voor de deur van de plek waar ze volgens Kea onze pomp konden repareren. Prachtig gelegen aan de “strandboulevard” van Paihia, met een magnifiek uitzicht op de Bay of Islands, in een schitterend licht van de opkomende zon. Helaas meldde Kea dat de mechanicien er pas om 10.00 zou zijn. Ok, voor ons is de goede man zijn bed uit gebeld, en konden we, na alvast wat boodschapjes ingeslagen te hebben, om 9.15 terecht. Het probleem met de waterpomp bleek te maken hebben met een weggelekt vacüum, maar Rob heeft mee gekeken om te zien hoe hij het zelf een (hopelijk theoretische) keer kan verhelpen. Voordeel van dit oponthoud was wel dat Marileen nu de eerste 5 passen van het jumpen een beetje onder de knie heeft.
Omstreeks 10.15 konden we op weg, terug naar Kawakawa. Het was een niet erg welvarend plaatsje waar de sociale problemen te zien waren. Deze bleken niet alleen uit de soms zeer haveloze huizen (alles is hier laagbouw, in een soort bungalow-stijl, zoals je ook wel bij The Flying Doctors op tv zag) en het arbeidsbureau, maar ook uit het uitgebreid aangekondigde alcoholverbod op een aantal plaatsen in het plaatsje. Alcohol is overigens redelijk aan de prijs (wijn niet per se natuurlijk), dus voor de Amaretto had Marileen ook beter weer naar Italië op vakantie kunnen gaan.
De toiletten van Hundertwasser, zijn laatste opdracht voor zijn dood, zijn zeer kleurrijk. Overigens menen wij dat Ted en Anita zijn ontwerp al ingevoerd hebben in Nederland. Het is ook wel opvallend dat de wanden gemaakt met ingemetselde flessen, nog steeds volkomen intact zijn.
Bij de gift shop tegenover de toiletten werd ons verteld dat het ontwerp van Hundertwasser voor het Te Papa museum in Wellington (afgekeurd, zoals veel van zijn ontwerpen) nu in Nederland gebouwd zou worden. Bij thuiskomst zullen we dat meteen eens checken.
Om 8.15 stonden we voor de deur van de plek waar ze volgens Kea onze pomp konden repareren. Prachtig gelegen aan de “strandboulevard” van Paihia, met een magnifiek uitzicht op de Bay of Islands, in een schitterend licht van de opkomende zon. Helaas meldde Kea dat de mechanicien er pas om 10.00 zou zijn. Ok, voor ons is de goede man zijn bed uit gebeld, en konden we, na alvast wat boodschapjes ingeslagen te hebben, om 9.15 terecht. Het probleem met de waterpomp bleek te maken hebben met een weggelekt vacüum, maar Rob heeft mee gekeken om te zien hoe hij het zelf een (hopelijk theoretische) keer kan verhelpen. Voordeel van dit oponthoud was wel dat Marileen nu de eerste 5 passen van het jumpen een beetje onder de knie heeft.
Omstreeks 10.15 konden we op weg, terug naar Kawakawa. Het was een niet erg welvarend plaatsje waar de sociale problemen te zien waren. Deze bleken niet alleen uit de soms zeer haveloze huizen (alles is hier laagbouw, in een soort bungalow-stijl, zoals je ook wel bij The Flying Doctors op tv zag) en het arbeidsbureau, maar ook uit het uitgebreid aangekondigde alcoholverbod op een aantal plaatsen in het plaatsje. Alcohol is overigens redelijk aan de prijs (wijn niet per se natuurlijk), dus voor de Amaretto had Marileen ook beter weer naar Italië op vakantie kunnen gaan.
De toiletten van Hundertwasser, zijn laatste opdracht voor zijn dood, zijn zeer kleurrijk. Overigens menen wij dat Ted en Anita zijn ontwerp al ingevoerd hebben in Nederland. Het is ook wel opvallend dat de wanden gemaakt met ingemetselde flessen, nog steeds volkomen intact zijn.
Bij de gift shop tegenover de toiletten werd ons verteld dat het ontwerp van Hundertwasser voor het Te Papa museum in Wellington (afgekeurd, zoals veel van zijn ontwerpen) nu in Nederland gebouwd zou worden. Bij thuiskomst zullen we dat meteen eens checken.
